การอดอาหารประท้วงปี 1981 (อังกฤษ: 1981 hunger strike) เป็นกลุ่มการประท้วงที่กินระยะเวลาห้าปีระหว่างเดอะทรับเบิลส์โดยนักโทษผู้นิยมสาธารณรัฐไอร์แลนด์ในประเทศไอร์แลนด์เหนือ การประท้วงเริ่มต้นในรูปแบบการประท้วงผ้าห่มในปี 1976 ขณะรัฐบาลบริเตนถอนสถานะกลุ่มพิเศษ (นักโทษสงครามแทนที่จะเป็นสถานะทางอาชญากรรม) ให้กับนักโทษกึ่งกองกำลัง กระทั่งในปี 1978 ข้อขัดแย้งลุกลามขึ้นสู่การประท้วงสกปรก ที่ซึ่งนักโทษปฏิเสธที่จะออกจากห้องขังเพื่ออาบน้ำและใช้อุจจาระถูปกคลุมห้องขัง ในปี 1980 นักโทษรวมเจ็ดคนเริ่มการอดอาหารประท้วงครั้งแรก ซึ่งต่อมาสิ้นสุดใน 53 วัน[1]การอดอาหารประท้วงครั้งที่สองมีขึ้นในปี 1981 และเป็นเหมือนการประลองระหว่างนักโทษกับนายกรัฐมนตรีสหราชอาณาจักร มาร์กาเร็ต แท็ตเชอร์ หนึ่งในผู้อดอาหารประท้วง บอบบี แซนส์ ได้รับการเลือกตั้งเป็นสมาชิกรัฐสภาขณะประท้วงอดอาหาร สร้างความสนใจจากสื่อทั่วโลก[2] การประท้วงถูกยกเลิกภายหลังผู้ประท้วงสิบคนขาดอาหารจนถึงแก่ชีวิต รวมถึงแซนส์ พิธีศพของทั้งสิบคนมีผู้เข้าร่วมมากกว่า 100,000 คน[1] การอดอาหารประท้วงนี้สร้างแนวคิดสุดโต่ง (radicalised) ในการเมืองชาตินิยมไอร์แลนด์ และเป็นแรงผลักดันสำคัญให้เกิดพรรคการเมืองชินเฟน[3]